نمیدانم از کی?
ولی مدتیست همه چیز را با کمی حساب و کتاب قبول میکنم...ضرب و جمع هایم اگر ب نفعم بود: آری وگرنه: خیر
مثل چرتکه...خط کش...
اما...
+اما همیشه دلم برای جهالت های با "تو" تنگ است...خیلی تنگ.
-پیشنهاد: برای کمی انسان شدن, "رابطه عبد و مولا/ علیرضا پناهیان" را مطالعه بفرمایید.