من از نزدیکی های دور میترسم

وقت هایی هست که سر استجابت یه سری از دعاهات هی اصرار میکنی, اما نمیشه. چون قرار نیس بشه.
همون وقتا ته دلت, اون گوشه گوشه ها یواشکی میگی خداجون حالا اگ قرار نیس بشه پ بذار اینجوری بشه, و اصلا اصراری هم نمیکنی, خیلی گذرا.
به هفته نرسیده همون میشه...سریع.



+من عشق رو حس میکنم, دوست داشتن رو بو میکشم,...اما شدید تر از همه لمس دور شدن است.

دور باش,...اما نزدیک

مرا هزار امید است...
و هر هــــــــــزار تویی.



+ترسوترین آدمـ روی زمیـــــــــنم, وقتی دلهره باشد, دلواپسی باشد, که مرا از یاد برده باشی.
-از این دلواپسی و پریشانی رهایم کن.

دیازپام ترین

همین الان باید کسی باشد که دستش را بگیری و تا همین چشمه لیلاکوه بروی...آتیشی روشن کنی و چای و سیب زمینی زغالی بخوری.
نه مثل من پاتو بکنی زیر پتو و نگران آخرین قانون کیفیت باشی:-(

توجه میخواهد

مثل کودکی که تازه به دنیا آمده است, مثل نوعروس در خانه داماد, مثل نهال تازه فرو رفته درخاک...
بگذاریم همچنان سربلند و مغرور باشند,...باید نازشان را کشید.

موسفیدهای عزیز خانواده من...



+فریاد را همه میشنوند, هنر شنیدن صدای سکوت است.
-آخرِ سالی سالمندان نیازمند رو فراموش نکنیم.
+مطمنم روزی حسرت بودنشان را میبریم.

خدا درد عشقو زیادش کنه

انتظار برای کسی که امیدی به آمدنش نیست, دیوانگی نیست,...عشق است.
کمی درد دارد, اما شیرین است.
این درد آدم را بزرگ میکند.



+من دلم را در قاب دری جا گذاشته ام که هرگز برای برداشتنش برنخواهم گشت.

فیه ما فیه

آخر مصطفی (ص) برای اینکه انگشتری را در انگشت خود بگردانید, عتاب آمد;
"که ما تو را برای تعطیل و بازی نیافریدیم"
مولانا


+من که سرمو به همین دیوار کناری می کوبم.
- پیشنهاد: "سنجاب ماهی عزیز" کتاب فوق العاده زیبا از فریبا دیندار.

جانش خوش...جـــــــــانش

"من" بیشتر...,تو کمتر...
"من" کمتر..., تو بیشتر...
وقتی میان دو دل حرف از "من" آمد باید فاتحه آن با هم بودن, با هم شدن را خواند. نَـــــــم برداشته است.





-دلم یک "قُرص" شدن میخواهد...جانِ من.
+کمیت بودن هایم را با کیفیتشان یکی نکن...تو اینجایی, هر جا که باشم.

ای که از دیده برفتی و زیادم هرگز...

دل مرز و دین نمشناسد...
نمی گوید فقط باید تا فلان نقطه جغرافیایی دلت بلرزد, یا آنکس را که به طلبش میکوشی, از فلان کیش و آئین باشد...
بی نهایت هم خود رأی است...
همین که احساس کند تمام ملاک های یک انسان خوب ِ مدنظرش, در کسی جمع است, فقط همان و همان...
و اگر خیرخواهان اطرافت پای کسی غیر ِ "همان" را به میان باز کنند و به طلب دلت بکوشند,...لج میکند و پای میکوبد, گلوی منطق و حساب و کتابت را می فشارد و سوهان اعصابت می شود و مدام روحت را می آزارد... و تا زمانی که خیالش از هرگونه تهدید آسوده نگشته, خراش می اندازد به صورتت...و به هنگامه پیروزی, مغرورانه عقل و منطقت را به سخره می گیرد...
و چه آرامشی است, آن زمان که دلت آرام است...


+از خداوند این آرامش را طلب کردم, اما ;"خواجه دانست که من عاشقم و هیـــــــچ نگفت..."
-عرض ارادت: در میان انجمن وفادارانت, این دل ما را هم اضافه کن,..."جنابِ جان".

و نام تو...عشق است.

عشق فقط
دوستت دارم هایی نیست
که چشم بدوزم به چشمت
و برایت زمزمه کنم


همین که در خلوتم
کاغذی را با نامت سیاه می کنم
آهنگین زمزمه اش می کنم
مدام به آخرش "م" مالکیت اضافه می کنم
و شرمی وجودم را می گیرد که دوستش دارم...
این یعنی عشق
یعنی دوستت دارم.






پیشنهاد:"پستچی"...یک عاشقانه دیوانه از چیستا یثربی.

وَالصّٰفّٰتِ الصٰفّٰـــــا

یکی از نعمت هایی که خدا به انسان بخشیده, دعا کردن است."هر چه میخواهی از من بخواه"...یعنی ما را داخل آدم حساب کرده و خواسته ما برای او مهم است. اما ما پُررویان در دعاهایمان از تخم کردن مرغمان گرفته تا قطع نشدن یارانه را از آن کریم میخواهیم جز خودش را...جز راهی که به او وصل شود!






-و این درد دارد.
+پیامبر اکرم (ص): خدایا من از تو عشق تو را میخواهم, عشق به دوستانت را و راهی که مرا به دوستی تو می رساند. ...
-تقدیمیه: آیه هفتاد و هفتم سوره صافات...به نیتی آمد...عشق به دوستانش.
+خدایا شک را بکش و ما را در یقین بمیران.